Καθώς η Ελλάδα και η Κορέα είναι τόσο κοντά και ταυτίζονται σε πολλούς τομείς, δυστυχώς, φαίνεται να μοιραζόμαστε το ίδιο σε καταστροφές και θλιβερές ιστορίες. Ξεκινώντας από τις κατοχές, τις δικτατορίες, τις φυσικές καταστροφές μέχρι και τα θανατηφόρα ατυχήματα. Τα ατυχήματα μας ανάγκασαν να αποχαιρετήσουμε πολλούς νέους ανθρώπους. Θα αναφερθώ στα δύο πιο τρομακτικά ατυχήματα που συγκλόνισαν την κορεάτικη και την ελληνική κοινωνία τα τελευταία 30 χρόνια.
Κορέα 2014, 16 Απριλίου
Όλα ξεκίνησαν όταν οι γονείς 325 μαθητών του λυκείου Danwon (단원고등학교) τους έστειλαν σε ένα ταξίδι στο νησί Jeju (제주시). Το πλοίο «MV SEWOL» στο οποίο επέβαιναν οι μαθητές και άλλοι 151 επιβάτες αναχώρησε από το Incheon (인천시) προς το νησί Jeju (제주시) στις 15 Απριλίου στις 9:00 μμ. λόγω της ομίχλης που περιόριζε την ορατότητα όλη την ημέρα και ήταν το μόνο πλοίο που αναχώρησε από το λιμάνι εκείνο το βράδυ. Εκτός από την κακοκαιρία, το συγκεκριμένο πλοίο είχε υπερφορτωθεί με αποτέλεσμα να έχει και προβλήματα ευστάθειας. Το πρωί στις 16 Απριλίου πριν η ώρα δείξει 9 άρχισε το καράβι να πλαγιάζει. Νερά άρχισαν να εισχωρούν στο εσωτερικό του. Στα μεγάφωνα ακούγονταν φωνές καθησυχαστικές, να επιβεβαιώνουν τους επιβάτες ότι όλα θα πάνε καλά αρκεί να φοράνε τα σωσίβιά τους και να μείνουν στη θέση τους. Ως νομοταγής και υπάκουος λαός οι Κορεάτες ακολούθησαν τις οδηγίες που δυστυχώς τους στοίχισε την ίδια τους τη ζωή. Ένας καπετάνιος και 14 άτομα πληρώματος ήταν υπεύθυνα για μια τραγωδία που σημάδεψε την νέα ιστορία της Κορέας. 250 μητέρες έπρεπε να πληροφορηθούν για το χαμό των παιδιών τους. Κάποιοι σιγουρευτήκανε ότι τα παιδιά τους αποχαιρετήσανε αυτή την μάταιη ζωή και κάποιοι άλλοι μείνανε με τον αιώνιο πόνο να διαβάζουν το όνομα των παιδιών τους στη λίστα των "αγνοουμένων". Δυστυχώς ο μέσος όρος ηλικίας των αθώων ζωών που χάθηκαν εκείνη την ημέρα ήταν μόλις 16 ετών. Μια από τις πιο ξεχωριστές ιστορίες που λυγίζει καρδιές ήταν η ιστορία τoυ ζευγαριού Kim Su-jin και το αγόρι της Lee Jeon-gin που κρατήσανε την υπόσχεση τους «μαζί για πάντα». Οι δύτες τότε γίνανε μάρτυρες μιας συγκινητικής σκηνής όταν βρήκαν τα χέρια τους δεμένα με ένα σχοινί.
Ελλάδα 2003, 13 Απρίλιου
Αυτή είναι η άλλη όψη του ματωμένου Απριλίου, λίγα χρόνια πριν. Επίσης μία σχολική εκδρομή που εξελίσσεται σε μια τραγωδία. 49 μαθητές γύριζαν από την Αθήνα προς το χωριό τους, το Μονοχώρι. Όπως φτάνει το λεωφορείο στα Τέμπη, σε μία στροφή από τις πολλές βρίσκεται αντιμέτωπος με μία νταλίκα φορτωμένη νοβοπάν. Χάνοντας τον έλεγχο ο οδηγός της νταλίκας στη στροφή, μπήκε στο αντίθετο ρεύμα όπου ερχόταν το λεωφορείο με τους μαθητές. Συγκρούεται με το λεωφορείο μετωπικά και ξύνει όλη την αριστερή πλευρά του με αποτέλεσμα τα φύλλα των νοβοπάν να θερίσουν τους μαθητές που κάθονταν στα αριστερά. Εκτός το γεγονός ότι ο οδηγός πήρε τη στροφή με μεγάλη ταχύτητα και τα λάστιχα ήταν φθαρμένα, η συγκεκριμένη νταλίκα ήταν υπερφορτωμένη κατά 5 τόνους παραπάνω… 5 τόνους παραπάνω! Δυστυχώς, σε αυτό το δυστύχημα χάθηκαν 21 αθώες ψυχούλες. Μια ολόκληρη κωμόπολη, ένα ολόκληρο σχολείο βυθίστηκαν στο πένθος για το χαμό των μαθητών. Γονείς, φίλοι, και συγχωριανοί έπρεπε να αποχαιρετήσουν 21 πρόσωπα που έβλεπαν καθημερινά. Οι επιζώντες συμμαθητές τους έπρεπε να αντιμετωπίσουν την σκληρή πραγματικότητα. Ένιωθαν ευγνωμοσύνη προφανώς ότι ακόμα ήταν εν ζωή, ότι απλά είχαν την τύχη να κάθονται στην δεξιά πλευρά του λεωφορείου.. Από την άλλη όμως ξέρανε ότι αυτό το συμβάν θα τους στοίχειωνε μια ζωή. Ένας ανεύθυνος οδηγός, ένας ανεύθυνος ιδιοκτήτης της εταιρείας μεταφορών, ένας ανεύθυνος συνιδιοκτήτης και ένας ανεύθυνος υπεύθυνος φορτώσεων της εταιρείας πήραν στο λαιμό τους 21 ψυχές.
Ήταν Απρίλης.
Ήταν Άνοιξη.
Ήταν μαθητές.
Ήταν παιδιά.
Ήταν ματωμένος.
Ήταν Χάρος.
Ήταν Αντίο.
Σύνταξη Κειμένου :Marinella Felouzi
Photo Credits :https://www.newsbomb.gr/ellada/story/1402431/tempi-to-diko-mas-paidi-eixe-vrethei-apo-ta-teleftaia-leei-pateras-pou-exase-tin-kori-tou-to-2003/amp
https://gcaptain.com/investigation-fails-to-pinpoint-cause-of-sewol-ferry-sinking/
